روزنامه آرمان که این روزها در نبود روزنامه ای خاص برای حزب دولت ساخته ی کارگزاران سازندگی، نقش روابط عمومی آن را در فضای رسانه ای کشور ایفا می کند چند وقتی است که از سوی اتاق فکر های جریان اصلاحات پروژه سیاسی کردن فضای کشور و ایجاد شک سیاسی و بازخورد آن را در دستور کار خود قرار داده است .

به گزارش سرویس سیاسی بی باک، این روزنامه در این خصوص روندی کاملاً انتخاباتی را در پیش گرفته و هربار با پرداختن به موضوع انتخابات ریاست جمهوری در صدد القای این موضوع دارد که: اصلاحات هنوز نمرده است!

روزنامه آرمان امروز به صحبت های قدرت الله علیخانی، نماینده جنجالی مجلس های ششم تا هشتم کشور پرداخته است؛ نماینده ای که در کارنامه خود حمله به فاطمه حقیقت جو در صحن علنی مجلس ششم تا دفاع جانانه از میرحسین موسوی در مجلس هشتم را دارد. این روزنامه از قول وی می نویسد:دیگر میدان داری برای اصولگرایان کافی است.

این حرکت را باید در راستای فضا سازی برای اصلاح طلبان دانست که هر چند وقت یکبار از این تریبون رادیکال اصلاحات منتشر می شود چرا که چند وقت پیش نیز به انعکاس صحبت های مجید انصاری از اعضای روحانیون مبارز در خصوص حضور اصلاح طلبان در انتخابات پرداخته بود.

اما آن موردی که از اهمیت بالایی برخوردار است و به صورت ویژه ای نیز این روزنامه آن را مورد بررسی قرار داده است تغییر نظام ریاستی به پارلمانی است.

محمد رضا تابش در سرمقاله امروز این روزنامه به بهانه تشکیل فراکسیون «نظام پارلمانی» عنوان کرده که می توان این امر را حرکتی مثبت برای کشور ارزیابی کرد و به بررسی این موضوع در کشور می پردازد.

 ولی حرف اصلی تابش را باید این گونه تفسیر کرد که در نظام پارلمانی حاکمیت باید به احزاب مختلف اجازه وجود و حضور را بدهد چرا که در غیر این صورت نظام پارلمانی نمی تواند تاثیر گذار باشد.که این به معنای ایجاد  فضای تنفس برای اصلاحات است.

وی در ادامه مقاله خود می نویسد: مجلس قدرتمند نیز تنها در صورت وجود احزاب فراگیر می‏تواند تشکیل شود. در این صورت اگر تدوین‌کنندگان این طرح، نگاه خود را از بازسازی و آزادسازی فضای سیاسی برگردانند و آن را نادیده بگیرند، نظام پارلمانی تشکیل شده نه‌تنها گره‌ای از مشکلات موجود باز نمی‏کند بلکه می‏تواند زمینه‌ساز مشکلاتی جدید باشد.

در یادداشتی دیگر در همین روزنامه که آن نیز به بررسی ابعاد نظام پارلمانی پرداخته است لزوم تغییر در کشور را الزامی می داند و اشاره می کند که کشورهای که دارای وضعیت ملتهبی هستند بهترین سیستم مدیریتی برای آن کشور ها نظام پارلمانی است.

این روزنامه با اشاره به اینکه ایران نیز کشور ملتهب و همراه با تغییر زیاد هست و نیازمند این است که سیستم مدیریتی ان از ریاستی به پارلمانی تغییر کند اما نگارنده این مقاله به انحاء مختلف و به دلایل گوناگون به شورای نگهبان تاخته است.

اولین حمله این روزنامه تشکیک در  نظارت استصوابی و مرحله به مرحله شورای نگهبان است و در این باره می نویسد: بحث اعمال صلاحیت توسط شورای محترم نگهبان پیرو مباحث مبسوط و مستوفایی که در این خصوص در دوره‌های انتخابات گذشته بیان شد، حدود اعمال نظارت که قطعا قانونی خواهد بود و نه استصوابی مشخص شود.

این روزنامه در ادامه حمله خود به شورای نگهبان از شورای نظارتی بر انتخابات کشور سخن می گوید که خلاف قانون اساسی کشور است و ادامه می دهد: در بحث نظارت بر انتخابات قطع نظر از نظارت شورای محترم نگهبان به نظر می‌رسد ستادی متشکل از سه قوه، نه به منظور تداخل در وظایف یعنی اعمال نظارت قانونی بلکه به منظور نوعی اعمال نظارت اداری به منظور تضمین صحت و سلامت انتخابات و جلوگیری از نفوذ افراد، نهادها و جناح‌ها در فرآیند انتخابات باشد.

در ادامه نیز به شانتاژ علیه اقدام اخیر شورای نگهبان در خصوص برگزاری انتخابات توسط قوه دیگر پرداخته شده است و و درصدد است که القا کند که پبشنهاد این جابه جایی در خصوص برگزاری انتخابات حرکت سیاسی برای سود بردن جناح خاصی در کشور است و می نویسد: همگان امیدوارند که تصویب این قانون یا هر قانونی به منظور انجام وظیفه خدمت‌رسانی بهینه به آحاد ملت و مملکت باشد نه تامین منافع جناح یا گروه خاص.

جریان اصلاحات این نکته را به خوبی درک کرده است که شورای نگهبان به عنوان مانع بزرگی برای انجام کارهای خلاف قانون آنان است و از این رو حتی در زمان حاکمیت هشت ساله جریان خود در کشور در صدد بودند تا بتوانند این صافی بزرگ را از میدان به در کنند و با تفویض اختیارات مختلف به ریاست جمهوری و لغو نظارت استصوابی آن بر انتخابات سعی بر حاشیه راندن این نهاد مستحکم داشتند.

لذا هر چند وقت یکبار و به صورت های گوناگون سعی در خدشه وارد کردن به آن را دارند چرا که به خوبی می دانند که شورای نگهبان با افرادی که در جریان فتنه 88 مرز بندی مشخصی نداشته اند با ملایمت برخورد نخواهد کرد و از این رو درباره این نهاد در هراسند.

 از دیگر مواردی که باید در خصوص مطالب این روزنامه به آن دقت داشت این است که جریان اصلاحات می داند که در سیستم ریاستی و انتخاباتی دیگر شانسی برای در دست گیری قدرت ندارد و سعی دارد که بتواند سهمی از چانه زنی اجتماعی را برای خود کسب کند.

این رو بهترین وضعیت برای آنان حالت سیستم پارلمانی است چرا که به تعبیر تابش حاکمیت برای اجرای سیستم پارلمانی باید به احزاب آزادی عمل بیشتری بدهد و لازمه سیستم پارلمانی قوی احزاب قوی است و این امر به معنی میدان دادن به رادیکال ترین جناح های اصلاح طلب است.

چرا که در سیستم پارلمانی همیشه میدان برای ابراز نظر در خصوص مدیریت کشور باز است و به این بهانه که نمی توان جلو کار احزاب را گرفت می توانند به اقدامات تخریب گرانه خود تحت پوشش قانون ادامه دهند.

از این رو می توان به این نکته پی برد که جریان اصلاحات به طروق گوناگون تنها سعی در آن دارد تا خود را زنده نشان دهد و این مورد به صورت های گوناگون تحت لوا از سوی افراد این جریان منعکس شده است هر چند که سعی دارند در رسانه های به صورت دیگری این مطلب را بازگو کنند.

هرچند در آخر باید به دقت کرد که تغییر سیستم ریاستی به پارلمانی نیازمند تغییر قانون اساسی است و این تغییر باید با اجماع نمایندگان مجلس صورت بگیرد.

با توجه به اینکه قاطبه مجلس در اختیار اصولگرایان است باید گفت که این دلخوشی اصلاحات هم رویایی بیش نیست.